Eerste Uitreiking schoolproject en naar Sidemen

Vanmiddag zijn we uit Ubud vertrokken om naar Batubulan te gaan, het stadje waar Wayan woont en waar de eerste uitreiking van ons Schoolsponsorproject zou plaatsvinden. Zoals de meesten van de lezers van dit blog weten, hebben we net als vorig jaar een sponsoractie georganiseerd onder onze Faceboekvrienden om de kinderen op Bali te ondersteunen. Als extra hebben we dit jaar ook mijn werkgever Bel Leerdammer en de Jenaplanschool De Wilgenhoek hierin betrokken. En wat schetste onze verbazing dat we zowel van Leerdammer als van de Wilgenhoek een enorm bedrag geschonken kregen. De kinderen van de Wilgenhoek hebben zich enorm ingespannen, door o.a. het houden van een Santarun om geld in te zamelen. De maanden voor onze vakantie hebben we intensief contact met Wayan gehad over de besteding van dit geld. In eerst instantie was het geld voor schoolboeken bestemd, maar al gauw werd het bedrag dermate hoog, dat we nog meer konden doen. 

De uitreiking was allemaal perfect georganiseerd door Wayan en zijn 4 zonen. Toen we aankwamen zaten alle 91 kinderen in keurige rijen al te wachten. Ze hadden allemaal hun uniform wat we hen vorig jaar gegeven hadden, aan. Voor de kinderen waren stoelen en een tafel voor ons neergezet en er was een microfoon geregeld. We wilden de kinderen zelf vertellen en uitleggen hoe we deze actie opgezet hebben, zodat ze niet denken dat het allemaal van ons afkomstig is! Wayan vertaalde alles wat ik zei en volgens mij hebben ze het wel begrepen. We hebben veel gefilmd en gefotografeerd zodat we ook aan de sponsors en de kinderen van de Wilgenhoek alles kunnen laten zien. Wayan heeft uitvoerig met het dorpshoofd overlegd en adviseerde om in zijn dorp, naast de schoolboeken, voor kinderen uit de arme gezinnen, schoenen en tafeltjes aan te schaffen. Thuis lopen eigenlijk alle kinderen of op blote voeten of op teenslippers. Maar op school hoort iedereen onder zijn uniform schoenen te dragen. Omdat daar bij veel gezinnen nauwelijks geld voor is, zie je kinderen hier vaak op veel te grote of enorm versleten schoenen lopen. En dan over die tafeltjes: bij veel arme gezinnen staat er geen enkele tafel in huis! Omdat de kinderen maar halve dagen naar school gaan, is het de bedoeling dat ze elke dag thuis huiswerk maken en leren. Deze kinderen moeten hun huiswerk gewoon op de grond of op hun bed maken. Niet voor te stellen! Dus na rijp beraad werd er goed onderhandeld en schoolboeken en 91 paar schoenen besteld en de plaatselijke timmerman kreeg een wereldorder voor het maken van 91 tafeltjes en krukjes. De vorm was goed doordacht, een soort X met een blad erop, zodat er ruimte is voor het opbergen van de boeken. Alle tafeltjes stonden al keurig opgesteld en de kinderen zaten er al aan. We werden eerst in koor in het Engels welkom geheten. Na de uitleg hebben we de tekeningen gegeven, die de kinderen van de Wilgenhoek gemaakt hadden. Ze vonden het prachtig en gingen naar  elkaars tekening kijken, ook vonden ze het leuk dat de namen en leeftijden van de Nederlandse kinderen erop stonden. Ik hen ook de kinderen op de IPad foto's laten zien van de Santarun de kerstviering, ze vonden het prachtig. Vooral die grote kerstman vonden ze tof en ze zeiden vol bewondering, oh, Santaclaus! Toen werden de schoenen uitgereikt, wat waren ze trots, ze stopten ze vaak snel in het vakje van tafeltje. Daarna heeft een meisje ons keurig in het Engels bedankt, dat had haar grote zus haar geleerd. Hierna volgde nog een bedanklied en konden de kinderen hun schatten mee naar huis nemen. Wayan heeft ons nog even bij 2 woningen binnen laten kijken zodat we konden zien hoe deze mensen leven. Vooral het eerste huisje maakte veel indruk. Wat een armoe. Er was een primitief keukentje met een paar gaspitten en een paar planken. Verder was er alleen een slaapruimte met een soort veranda ervoor. Deze mensen hebben dus inderdaad niet eens tafels en stoelen! Ze verdienen maar 6 euro per dag, dus ze hebben eigenlijk nergens geld voor. De nieuwe 2 tafeltjes en krukjes van het zusje en broertje stonden meteen al op de veranda opgesteld, klaar voor gebruik. De kinderen gingen er blij en trots achter zitten. Geweldig! Bij het andere huis was alles wel ietsje luxer, maar ook hier ontbraken tafels en stoelen. Het was ons duidelijk dat tafeltjes en krukjes een heel goed idee was! Het was heel erg leuk te zien dat de kinderen met de boeken maar ook met de schoenen en vooral de tafeltjes zo blij waren. Ik zeg actie geslaagd!