Gili Meno-voor het echte eilandgevoel

Nog een nachtje dan zit ons verblijf op Gili Meno er weer op. De eerste 2 dagen waren qua weer wat minder. Met 1 nacht een enorme harde wind en bizar harde regen. Ook in de ochtend regende het toen en ik kreeg al behoorlijk de pest in, want daar vlieg je geen 12000 km voor. Gelukkig werd het rond 11.00 uur droog, wel bleef het behoorlijk bewolkt maar de temperatuur is altijd goed, dus konden we ons toch weer buiten vermaken. Gisteren was het al veel zonniger en vandaag was het strak blauw. Dus 2 dagen regelmatig de snorkel op en de zee in. Op sommige plekken is het koraal mooi maar helaas is er hier in het verleden erg veel vernield door dynamiet vissen. En juist tussen en bij dat koraal kun je de vissen zien. Je ziet ook dat het aanmeren van de toeristen bootjes nogal lomp gebeurt en ze zo hun anker tussen het koraal gooit en later weer loswrikt. En het is een komen en gaan van dit soort boten met snorkelaars en duikers aan boord. Maar goed gelukkig hebben we best wat mooie vissen en visjes kunnen zien, zie de foto's. En Aart-Jan had nog het geluk een grote schildpad van ongeveer 1 meter groot te zien. Hij nam snel een foto en ging mij roepen, maar helaas eer dat ik er was, was de schildpad foetsie. Vanmiddag hadden 2 anderen ook weer dit geluk, maar helaas we zagen hem niet meer. Wat verder aan Gili Meno opvalt is dat het nog niet erg toeristisch is en dat is aan de ene kant fijn, maar aan de andere kant is het ook erg stil. Je ziet aan het strand soms leuke restaurantjes waar het heel netjes is en wel 50 of 70 mensen kunnen eten en dan zit er helemaal niemand. En tussen die restaurantjes of barretje zit dan soms heel veel ruimte waar het gras en onkruid metershoog staat en er her en der veel troep ligt. Het lijkt wel of niemand zich om die braak liggende stukken grond bekommert en zich er niet aan stoort. Verder is het islamitisch maar daar merk je niet echt heel veel van, de enige moskee die je hier hoort is van Gili Trawangan aan de overkant. Wat ook opvalt is dat de prijzen van eten en drinken hier veel hoger zijn dan die in Bali. Maar ook wel begrijpelijk, want alles moet per boot aangevoerd worden. Dat zie je dus regelmatig gebeuren. En het frappante is dan, dat als er gesjouwd moet worden, dit door vrouwen gedaan wordt in 9 van de 10 gevallen. Verder was ons onderkomen genaamd Adeng Adeng, prima, het eten was er heel goed en ze hebben een van de mooiste paviljoens op het strand, met lekkere ligbedden, zitzakken, palmbomen en zo. We hadden alleen geen warm water ! Het is hier al heel wat als er geen zout water uit je douche komt, maar ik moest er wel even aan wennen. En ik heb zelfs 2x mijn haar gewassen! Bikkel he, maar ik moet eerlijk zeggen dat het water niet zo koud is als bij ons, waarschijnlijk loopt die waterleiding wat dichter aan de oppervlakte, geen idee. En verder zie of hoor je geen andere gasten. De bungalows liggen verspreid over een grote tropische tuin. 

We vinden het nu ook wel genoeg geweest hier en kijken er weer naar uit naar Bali terug te gaan. Je hebt hier wel het echte eilandgevoel, alles is relaxed maar nu weer terug naar de bewoonde wereld!