Naar de Borobudur

Om 07:00 uur zijn we vanmorgen door de chauffeur van het hotel opgehaald om naar de Borobudur te gaan. Hij adviseerde zo vroeg te gaan ivm het weer en de drukte. Het bleek een heel goed advies. De weg ernaartoe was alleen al genieten. Ons hotelletje zit in een buitenwijk en al rijdend door allerlei wijken oftewel kampongs, krijg je een goed beeld van het leven van alledag. Ook hier weer erg veel mensen op de scooter op weg naar hun werk of van alles en nog wat aan het vervoeren (kippen, autobanden, groenten etc.). Het leven begint hier vroeg, al vanaf 03:00 uur gaan mensen naar de markt om hun boodschappen te doen. Daarna wordt er meteen al gekookt voor de hele dag, ze eten hier dus meerdere keren van. Dat scheelt veel tijd. We reden langs een straat met allerlei kraampjes waar het een drukte van belang was van kopers en verkopers. Al snel reden we uit de stad en kwamen ook langs rijstvelden en papayavelden. Ook maakte de chauffeur een stop om in de verte een tegen een helling gelegen Chinees kerkhof te laten zien. Zij gaan ervan uit dat je beter zo hoog mogelijk op een heuvel begraven kan worden, dichter bij de hemel.... Ook zagen we in de verte de Nog steeds actieve Merapi vulkaan liggen, bijna 3000m hoog. In 2010 was de laatste uitbarsting. Onderweg zag je nog grote brokstukken vulkaansteen liggen. Uiteraard hebben de Javanen groot respect en angst voor deze reus. Als er een uitbarsting is, is er een enorm gedonder te horen, ik denk net als onweer maar dan nog veel harder. Gelukkig zijn er tegenwoordig goede waarschuwingssystematiek, zodat mensen tijdig weg kunnen komen. 

Na een rit van 45 minuten kwamen we op het terrein van de Borobudur aan. In de verte zagen we hem tussen de bomen door al liggen. Met een soort van Efteling treintje werden we naar de tempel gebracht, een mooie rit door een groot prachtig aangelegd en onderhouden park met overal heel mooi bloeiende planten en bomen. Het was nog heerlijk rustig waardoor we op ons gemak de imposante Borobudur konden bekijken en fotograferen. De Borobudur is opgebouwd als een grote stoepa (boeddhistische tempel) hij is 123 bij 123 meter en is 35 meter hoog. Hij heeft 9 etages die je kan bereiken door trappen te beklimmen met enorm hoge treden. Voor die kleine mensen hier moet dat toch erg lastig zijn. AJ scheurde in ieder  geval uit zijn sarong. 

Op de bovenste etages zie je 72 kleine stoepa's gebouw rondom 1 hele grote. In die stoepa's zie je Boedda beelden die je helaas niet meer mag aanraken. In het verleden werd altijd gezegd als je met je arm in zo'n gat de Boedda aan kon raken dat je dit geluk zou brengen. De Boeddisten zelf geloven dit niet. Het is trouwens nu ook verboden om op de stoepa's te klimmen en hier wordt erg goed op gelet, het wemelt van de bewakers die door een microfoon hun waarschuwingen continu laten horen. Het was een overweldigende indruk, echt prachtig. We waren blij dat we er al zo vroeg waren, want na een half uur werd het steeds drukker. Er waren heel veel schoolklassen. de scholieren vonden ons erg interessant en wilden heel vaak met ons op de foto. Het schijnt dat de meesten uit kleine niet toeristische dorpjes komen en nog nooit van hun leven in het echt van die grote witte mensen gezien hebben. We voelden ons net filmsterren haha. Ook werden we om de haverklap gevraagd om mee te werken aan een interview voor hun Engelse les. Ze hadden alleen allemaal dezelfde vragen dus na 5 interviews zei AJ het antwoord op vraag 1 is Aart Jan en op vraag 2 from Holland en op vraag 3 this is the 3rd time in Indonesia. Toen waren ze meteen van slag en keken elkaar niet begrijpend aan, och gos. Als bedankje kregen we steeds kleine kadootjes, een asbak, een waaier, een koffiekopje etc. Weigeren was niet aan de orde, zo lief. weer terug naar de auto, helaas moest je nu zelf naar de uitgang lopen, langs zo'n 100 handelaren met allemaal dezelfde spullen, je kan niet alles hebben... Toen moe en voldaan terug naar ons hotel.